— Opvoering van een toneelstuk in schoolverband. Met zekerheid weten we alleen dat het personage links vertolkt wordt door Rob Tas. —
NAAR AANLEIDING VAN een toneelstuk waarin een
oud-schoolmakker de hoofdrol speelde, publiceerde ik hier⇲ een stukje. Tegelijk ontspon er zich enig over
en weer geschrijf betreffende stukken die wij in onze prille jeugd ten tonele
brachten. Zelf herinnerde ik me er weinig van, maar oud-redenaars met een beter geheugen lieten de namen vallen van Stadhuistribulaties,
Hoogheid uw kameel staat voor en Hotel
Prison. Ik googelde die titels en vond een en ander, maar wat ik nergens vond was enig tastbaar bewijs dat wij er ooit de hand in hadden.
Tot gisteren!
Gisteren kreeg ik van Ivan Schamp⇲
een brief die ik hem ooit schreef, tijdens zijn legerdienst, 10 december 1968 en dit is wat ik
hem toen meldde: ‘De toneelclub gaat
rustig door met repeteren.' Het gaat om Hoogheid uw kameel staat voor, waarvan Erik Poppe⇲
zich herinnert dat de repetities roemloos eindigen. Ook herinneren we ons ook dat die roemloze repetities in de danszaal Tijl doorgingen, dat Daniël Crabeels⇲ de regie op zich nam, maar al gauw moest afhaken
omdat geen der acteurs naar hem wilde luisteren. Erik en ik herinneren ons met genoegen de
mooie Christine Savels, die er een rol in had. Samengevat: er zijn maar weinig
nooit opgevoerde stukken waar nog zoveel van geweten is.
En gisteren gebeurde vervolgens ook dit. Onverwachts
kreeg ik van Rob Tas⇲ een foto toegestuurd, waarvan hij dacht dat het een beeld uit de opvoering van Hotel Prison was.
Na een rondje check & dubbelcheck blijkt dat Rob zich vergist. Het is het olifantengeheugen van Poppe dat de zaken rechtzet. Over Hotel Prison zegt Erik: ‘Sommige repetities gingen door in een zaal van het Klein College te Oostende. (…) Ik herinner me nog de cast (of toch een groot deel ervan): Johan (toen nog Johnny) Brouwers was de gevangene, Robert Tas (of Ivan Schamp) de directeur van de gevangenis, ikzelf de cipier, Hugo Pauwels⇲ de hoteleigenaar, Willy de inspecteur van het ministerie. Marcel Tas was souffleur en ik weet nog dat hij het in het derde bedrijf aftrapte omdat niemand zich aan de tekst hield.’ Verslagen door dit indrukwekkende geheugen geeft Rob ootmoedig toe: 'Erik heeft gelijk!'
De foto in hoofding toont ons een ander toneelspel. Het dateert van vóór Hotel Prison. Het was iets van de lagere school in Bredene Duinen en het werd opgevoerd in de parochiezaal van die wijk. Rob dateert de foto: 7 mei 1959, hij was twaalf. De foto werpt ons zover in de tijd terug dat we alleen maar weten dat het linkse personage uitgebeeld wordt door de man die me de foto toestuurt: Rob Tas. Maar wie is die andere jongen? Ja, wie is dat eigenlijk? Weet gij het?
Na een rondje check & dubbelcheck blijkt dat Rob zich vergist. Het is het olifantengeheugen van Poppe dat de zaken rechtzet. Over Hotel Prison zegt Erik: ‘Sommige repetities gingen door in een zaal van het Klein College te Oostende. (…) Ik herinner me nog de cast (of toch een groot deel ervan): Johan (toen nog Johnny) Brouwers was de gevangene, Robert Tas (of Ivan Schamp) de directeur van de gevangenis, ikzelf de cipier, Hugo Pauwels⇲ de hoteleigenaar, Willy de inspecteur van het ministerie. Marcel Tas was souffleur en ik weet nog dat hij het in het derde bedrijf aftrapte omdat niemand zich aan de tekst hield.’ Verslagen door dit indrukwekkende geheugen geeft Rob ootmoedig toe: 'Erik heeft gelijk!'
De foto in hoofding toont ons een ander toneelspel. Het dateert van vóór Hotel Prison. Het was iets van de lagere school in Bredene Duinen en het werd opgevoerd in de parochiezaal van die wijk. Rob dateert de foto: 7 mei 1959, hij was twaalf. De foto werpt ons zover in de tijd terug dat we alleen maar weten dat het linkse personage uitgebeeld wordt door de man die me de foto toestuurt: Rob Tas. Maar wie is die andere jongen? Ja, wie is dat eigenlijk? Weet gij het?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten