Kwajongensstreken met Max

— De Laatste Vuurtorenwachter en Max (rechts) 

in de Rue du Pénèry in Vabre. —

Tegen de wand van de Puèg del Borion staan vijf huisjes aangedrukt. Ze kijken uit over het dal waarin het dorp ligt. Die huisjes stonden in 1992 voor weinig geld te koop. Ik legde mijn hand op het allergoedkoopste en maakte het gaandeweg bewoonbaar.

Een na een werden ook de andere huisjes gekocht, door mensen die, zoals ik, over onvoldoende middelen beschikken om zich een vakantiehuis in meer gegeerde Franse streken (Provence, Ardèche…) aan te schaffen.

Dat heeft een aangenaam neveneffect: we zijn elkaar waard. Niemand denkt van zichzelf dat hzij tot de middenklasse behoort. Dat is een verademing als je uit een land komt waar de politieke elite erin slaagt om de mensen iets anders wijs te maken.

Onze straat heet niet voor niets Rue du Pénèry, waarbij het Occitaanse pénèry verwant is aan het Franse pénurie en het Nederlandse penarie: gebrek, armoede, nood. Zelf denk ik dat de straatnaam op financiële nood slaat, mijn buren daarentegen beweren dat het ademnood betreft, want er moet flink geklommen worden om de Rue du Pénèry te bereiken. Ik spreek hen niet tegen, maar ‘k denk er toch ’t mijne van.

Rechts van me verblijven Serge en Ghislaine. Ze zijn verwant aan Max en Brigitte die het verste huisje bezetten. De schoonbroers Serge en Max zijn specialisten in het opsporen van eekhoorntjesbrood, een dure paddenstoel die in het achterliggende bos groeit.

Max ken ik ’t langst van al. Hij was, na mij, de eerste die zich in de Rue du Pénèry een huisje aanschafte. Dat schept een band. In die pioniersdagen hebben we elkaar hand- en spandiensten verleend en in de tijd dat alleen wij die bergwand bezet hielden hebben we ons ook wel in kwajongensstreken uitgeleefd.

Zoals die keer dat we de gemeentesecretaris wijsmaakten dat ik van plan was daar te trouwen. Konden we bij die gelegenheid de Rue du Pénèry voor alle verkeer — dat er eigenlijk niet is — afsluiten? Mocht Max op straat een banket aanrichten? En lampions ophangen? Mocht ik de vertaling van mijn officiële Nederlandstalige paperassen aan Max overlaten? En kon de burgemeester voor een geschikte bruid zorgen?

Flor Vandekerckhove