 |
| A.L. Snijders |
Ik zit naast
de stoof, onder de lamp, drink koffie, lees een boek met zeer korte verhalen van A.L. Snijders en verkneukel me. Hij
schrijft dat er niets mooiers bestaat dan lezen onder de lamp. Hij schrijft
wel meer waarin ik me verkneukel. Over de dadaïstische schilder Picabia bijvoorbeeld:
‘Picabia gaf journalisten geld als ze hem noemden in hun artikelen, de context deed er niet toe. Daarom verschenen er in Parijse kranten dikwijls verslagen van branden of opstootjes, waarin je lezen kon: Onder de toeschouwers bevond zich de heer Picabia.’
Het is nog waar ook, hoewel je daar bij Snijders niet
al te zeker mag van zijn. Zo schrijft hij ook:
‘Richard Appleby citeert in zijn boek Voyage and Painting een negentiende-eeuwse Engelse schilder die de Nijl opvoer tot de vierde cataract: “Wat ze zeggen over mijn schilderijen interesseert me niets, of de boot niet omslaat, daar gaat het om”.’
Snijders schreef dat in een krantenstukje. In het boek dat de stukjes bundelt,
wordt bij elke column ook een ‘brief aan
de hoofdredacteur’ gevoegd en daarin deelt Snijders mee dat Richard
Appleby niet bestaat, het boek Voyage and
Painting evenmin en dat hij het woord cataract
gebruikt omdat hij vindt dat het eens in de krant moet
staan.
Snijders leert me een vers van Richard Minne kennen waarmee ik het alleen maar
eens kan zijn:
‘veracht de burgerman, / doch ledig zijne kruiken.’
Hij schrijft over de vierkante meter van zijn
bestaan. Hij hanteert een levensfilosofie die her en der nauw bij de mijne
aanleunt. Hij is pro ‘nutteloze’
dingen, zoals het reciteren uit Het
huwelijk van Willem Elsschot, wat ik ook graag doe. Hij idealiseert het
heremietleven en zegt alleen maar van mensen te houden wanneer ze in een hol
wonen waar ze niet uitkomen. Voor de rest
probeer ik, eveneens à la Snijders, de werkelijkheid op een scheve
manier trouw te blijven.
Het is valavond en de Franse buren eten samen aan een
lange tafel die op straat staat. Les copains d’abord. Lampions en vleermuizen. Du
pain, du vin, du Boursin. Veel tralala en ook paddenstoelen die cèpes heten. Zelf
blijf ik in mijn hol zitten en kom er niet uit. Snijders zou dat ongetwijfeld appreciëren.
A.L. Snijders, Heimelijke vreugde 1, 2007 Uitgeverij Thomas Rap. ISBN 90 6005 7070.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten