 |
| — Op 21 augustus 1940 wordt Leon Trotski op bevel van Stalin vermoord. — |
Veel gebeurt het niet, want de meeste mensen kennen het woord niet
eens, maar soms is er toch iemand die me, met ongeloof in de ogen, vraagt of
het waar is dat ik een trotskist ben.
Wel,
antwoord ik dan, zelf had ik het ook liever
anders gehad, maar de feiten zijn wat ze zijn. En vervolgens vraag ik hun
of ze de lange uitleg willen horen of de korte.
Altijd vragen ze de lange. Maar na drie uur, zie ik telkens weer, verslapt de
aandacht toch. Dan is ’t beter om het kort te houden.
Trotskisme is bijlange niet mijn eerste keuze geweest. Er gaat een
zoektocht aan vooraf. Van die sluier licht ik hier al een tipje op. Ooit ga ik het wel over andere lichtende paden hebben die ik schoorvoetend betreden heb, maar da’s voor later. Eerst dat trotskisme.
De Russische revolutionair Leon Trotski is zeker geen heilige. Het
lijkt er evenmin op dat hij een aangename mens geweest is en hij heeft
bedenkelijke politieke daden gepleegd, maar hij heeft ook een parcours
doorlopen dat voortdurend de vraag opwerpt: is een ander socialisme mogelijk?
Hij, en degenen die in zijn spoor treden, stellen de overheersende socialismen —sociaaldemocratie en
stalinisme — in vraag. Dat is ook wat me tot dat trotskisme aangetrokken
heeft: de belofte dat een ander socialisme mogelijk is.
Mocht de politiek van Trotski meer succes gekend hebben, zou het
socialisme dan ook echt anders zijn? Oei, daar kunnen we een ferm eind
over weglullen, maar gelukkig is er ook een kort antwoord. In ‘t Frans luidt
dat: Avec des si on mettrait Paris dans
une bouteille. Ik zoek er een Nederlands equivalent voor en stoot op dit
Antwerps: As
ons kat eu koei was kongde ze melke onder de stoof.
‘t
Is niet alleen lang geleden dat ik tot dat trotskisme toegetreden ben, ik ben
er ook al eens lange tijd uit weggebleven. Over die uithuizigheid schreef ik, daar,
in 2011, al een stukje. Dat ik er uiteindelijk naar terugkeer, heb ik ginder al beschreven.
Er
is in die tussentijd veel veranderd, uiteraard, maar sommige dingen blijven. Ook vandaag zijn er bijvoorbeeld bitter weinig mensen die denken dat
een ander socialisme mogelijk is. De trotskisten gaan dat niet verhelpen, vrees
ik, anders hadden ze dat al lang gedaan, maar het belet hen toch niet om er te
blijven naar streven.
Vindt
u dat een zinloze bezigheid? Misschien overtuigt mijn slot u wel. Laat het mijn
bijdrage tot het debat zijn. Dat andere socialisme is mijns inziens een beetje
als de g-spot. Het is niet omdat je alom hoort zeggen dat die niet bestaat dat je
moet ophouden hem te benaderen hé. Wel dan!
Flor
Vandekerckhove
