 |
|
— 1. Charging Bull; 2. Fearless Girl; 3. Pissing Pug. —
|
Momenteel ben ik een boek aan ’t lezen dat door een gitarist geschreven
werd. Ik zal daar nog op terugkomen, want deze schrijvende gitarist, Dave Randall, is een
geestesgenoot van me. Maar da’s voor later, want ik ben dat boek dus nog aan ‘t
lezen.
Eerst dit. ‘Alle vormen van
muziek’, zegt Randall, ‘kunnen
gebruikt worden als deel van een systeem van onderdrukking, maar ze kunnen ook
deel uitmaken van het verhaal van onze bevrijding.’
Want Randall daar over muziek beweert geldt voor alle kunst.
Hij herinnert me er trouwens aan dat ik nog iets over de belevenissen van een beeldhouwwerk
moet schrijven, wat ik een beetje uit het oog verloren was.
Het beeldhouwverhaal begint met iets wat guerrillakunst heet. Arturo
di Modica plaatst op 15 december 1989 ongevraagd een 3200 kilo
wegende bronzen sculptuur voor de ingang van de beurs in Wall Street, New York.
Het werk heet Charging Bull en stelt
inderdaad een stier voor die in de aanval gaat.
De stunt haalt de pers, maar het werk wordt daar meteen weggehaald. Het
krijgt iets verder een plek toegewezen en is sindsdien een bezienswaardigheid,
een eerbetoon aan het beurswezen, want een Bull Market is een bekende metafoor in die
kringen.
Ik keer even terug naar bovenstaand citaat van kameraad Randall. Hoe
zou zo’n beeld ooit deel kunnen uitmaken van ‘het verhaal van onze bevrijding’? Toont het ons niet een bijzonder
viriel, onverslaanbaar kapitalisme?
Ja, maar dat komt doordat het werk onaf is. We weten dat nog maar
sinds kort, meer bepaald sinds 8 maart (Internationale Vrouwendag) 2017. Op die
dag krijgt de stier, alweer onaangekondigd, gezelschap van een ander beeld. Nu
betreft het een werk van Kristen Visbal en het heet Fearless Girl. Een klein, bronzen meisje kijkt de superstier
uitdagend in de ogen. De stier krijgt een andere betekenis.
Helaas! Ook de twee samen kunnen nog geen ‘deel uitmaken van het verhaal van onze bevrijding’, want Fearless girl is een promotiestunt
van een vermogensbeheerder die Vrouwendag misbruikt om de eigen winkel te
promoten. Zowel de stier als het meisje leiden naar meer kapitalisme.
Van twee dingen één. Ofwel heeft Dave Randall ongelijk en zien we hier
een soort kunst dat geenszins deel kan uitmaken van onze bevrijding… Ofwel
hebben we nog altijd te maken met iets wat onaf is.
Dat laatste blijkt ook de mening te zijn van weer een andere kunstenaar.
Alex Gardega heeft op het
einde van mei nog een derde beeld aan de groep toegevoegd, een beeld van een
mopshond die tegen het been van de fearless
girl urineert, waardoor we een geheel krijgen dat bestaat uit Charging Bull, Fearless Girl en… Pissing Pug.
Hiermee bereikt het kunstwerk eindelijk zijn voltooiing. De twee eerder
geplaatste symbolen van het kapitalisme mogen eeuwigheidswaarde in brons claimen,
nooit kunnen ze nog bekeken worden zonder dat je aan het — al na drie uur weer
verwijderde! — papier-maché beeldje kunt denken dat al dat brons uitdaagt. In deze is het zoals de ouwe Hegel het al zei: das Wahre ist das Ganze.
Pissing Pug heeft de maker 25 dollar aan materiaal gekost. Na de actie
stelt Gardega het, naar eigen zeggen, te koop voor 10 dollar. Daar kan de
vermogensbeheerder van Fearless Girl
niet tegenop, daar kan zelfs heel Wall Street van de Charging Bull niet tegenop. Waardoor de beelden, willens nillens, toch deel uitmaken van onze bevrijding.
Flor Vandekerckhove
