zondag 28 september 2014

De eenling van de Flandern (1)

'To hell with facts!
We need stories!'
(Ken Kesey)

In Amsterdam had ik enkele jaren eerder, tijdens een vreugdevolle happening, kennis gemaakt met de graficus Ronald A. Daarna bleven Ronald en ik met elkaar corresponderen. De toon van zijn brieven werd harder. Waarin ik hem volgde. In september 1969 kwam hij bij me langs. Een laatste vakantie, noemde hij het. 
Die vakantie was een dekmantel. Ronald was naar me toe gekomen om alhier de Vlaamse tak van de RAF op te zetten, de Rote Armee Fraktion, Division Flandern.
— De kazerne de Hollain, waar ik in 1971 mijn legerdienst volbracht. — 
Ik zou, wat hij noemde, een slapend lid worden, een eenling, iemand die een doordeweeks leven moest leiden tot hij opgeroepen werd. Wat dat concreet zou inhouden kon Ronald me niet zeggen, wanneer het zou gebeuren evenmin. Misschien nooit, zei hij. Dat misschien nooit trok me over de streep en ik trad toe.
Soms werd ik gecontacteerd. Ik  moest op een bank gaan zitten, waar iemand een broodzak achtergelaten had waarin naast een volkorenbroodje ook een briefje zat. Het was best spannend, maar het bleken altijd oproepen voor financiële steun. Meer dan een kostelijke hobby leek het me niet te zijn.
In 1971 werd ik door de Belgische staat opgeroepen om mijn legerdienst te vervullen. Ik werd bij de Luchtmacht ondergebracht. Na mijn opleiding kwam ik in een hoofdkwartier terecht, de kazerne de Hollain, middenin Gent. Het was een oord met weinig dienstplichtigen en veel officieren. 
Dat ik in datzelfde jaar ook door de Flandern opgeroepen werd, was dan ook geen toeval. Dat de mij toevertrouwde actie in de kazerne de Hollain zou plaatsgrijpen lag voor de hand, dat ik er alleen voor stond, eveneens: de eenling was geactiveerd!
Ik wilde Ronald bewijzen dat ik zijn vriendschap waard was en ik bracht geduldig alles in stelling om van die actie een succes te maken. Ik koos de plek waar ik me zou opstellen en zorgde voor een sleutel van het arsenaal, ik wist welk wapen ik moest kiezen, ik noteerde het reilen & zeilen van het doelwit, ik wist hoe ik moest toeslaan en ik bereidde mijn vluchtweg voor. In augustus 1971 bracht ik op de gevel van de universiteitsbibliotheek met kalk het afgesproken teken aan. De Flandern wist dat ik er klaar voor was.
Neen, ik ben niet teruggedeinsd. Dat verhaal staat hier.
Flor Vandekerckhove



2 opmerkingen:

Lily May Parker zei

Wees fier op je roots Flor, soms zijn er dingen waar je uit leert!
Keep up the good writing my friend :)
met liefs
Lily May
xxx

Marijke zei

alé dat is straf,vadre, gewapend en al, klaar voor de actie! wow...spannend vooral, benieuwd naar dat andere verhaal ;-)
ps we kunnen steeds eens een kijkje gaan nemen in die tuin van dat huis? ook spannend ;-)