De tijdverdroller

De Cloaca van Wim Delvoye.

Zij behoorde eertijds tot een groep van linkse feministen. Hij was in die tijd een anarchist. Dat was vroeger. En dit is nu. Zij twijfelt. Heeft de vakbond nog wel zin? Moet ze daar wel lid van blijven? (Het heeft iets met de belastingen te maken.) Hij twijfelt eveneens. Of hij al dan niet zijn buurman zal verklikken. (Het heeft iets met een rekening te maken.) Ik aanhoor hun twijfels en vraag me af wat er met die twee gebeurd is.

Het komt door de tijdgeest, denk ik, en het komt door de leeftijd. Ze zijn met de (leef)tijd(geest) meegegaan. Men zegt dat het zo hoort, maar daar durf ik aan te twijfelen. Die twijfel komt, zo zegt men, doordat ik in de tijd ben blijven steken.

Misschien is dat wel zo. Misschien komt het door de aldus ontstane afstand dat ik de tijdverdroller wèl aan het werk zie en zij niet. Dat apparaat is inderdaad onzichtbaar voor wie mee schuift met zijn tijd, maar de tijdverdroller valt gemakkelijk te visualiseren door aan de kakmachine van de Belgische kunstenaar Wim Delvoye te denken. De tijdverdroller slorpt de tijd vooraan op, haalt hem door de mangel — in mijn tijd klassenstrijd genoemd — en scheidt de aldus vermangelde tijd achteraan weer af, maar nu als een compacte drol. Die drol heeft naargelang de tijd verschillende benamingen, maar in deze era heet hij onbetwistbaar middenklasse.

De productiviteit van de tijdverdroller is fabuleus. Daardoor zijn de maatschappelijke klassen vandaag bijlange niet meer wat ze in mijn tijd waren. De middenklasse omvat vandaag, op z’n Amerikaans, haast iedereen. Het is een reuzendrol geworden. En hij groeit en groeit en groeit. De Internationale Arbeidsorganisatie voorspelt dat er tegen 2018 wereldwijd vier keer meer mensen tot de middenklasse zullen behoren dan dat aan het begin van deze eeuw het geval was. Criterium? Een inkomen van dertien dollar per dag. 9,52 euro! Per dag! En hopla, weer scheidt de tijdverdroller een lading middenklassers af. De toekomst gloort de mensheid dampend tegemoet. De sociale mobiliteit ligt binnen ieders handbereik. De drempel is nooit zo laag geweest. En de drol die erop ligt was nooit zo hoog.
Flor Vandekerckhove