woensdag 25 juli 2012

Hoe mijn moeder in Bredene terechtkwam

— 1. Het sanatorium Marin op de Driftweg te Bredene. 2. Ezel trekt wagen versierd met de letters SANA MARIN. Het meisje vooraan op de bok is mijn moeder. De foto is gedateerd 21.03.1936. Mijn moeder is op dat moment 13 jaar. De foto’s 3 en 4 zijn ongedateerd. Uit 3 blijkt dat de ezel als kinderpret op het strand ingezet werd. Het kindje vooraan is mijn moeder Henriette De Clercq. 4. Rechts van mijn moeder staat Aline (Adelaïde) Hofman, mijn grootmoeder. —


De jaren dertig zijn crisisjaren en het eenoudergezin van mijn grootmoeder Aline Hofman verlaat Gent om aan eten te geraken. Zo komen Aline en haar dochter Henriette in 1934 in Bredene terecht, waar dr. Blanckhoff het sanatorium Marin uitbouwt. In 1920 heeft de ‘Association Nationale Belge contre la Tuberculose’ het voormalige hotel Glibert langsheen de Driftweg aangekocht. Al heel vlug breidt het sanatorium uit. Aline wordt er strijkster en haar dochter begint in Bredene school te lopen, ze is elf. In de bescherming van dat instituut geraken Aline en haar kind zonder veel kleerscheuren doorheen de crisisjaren. Zo groeit Henriette op tot een jonge vrouw van zeventien die in de werkzaamheden van het sanatorium ingezet wordt.
Het uitbreken van WO II betekent het einde van het sanatorium. Patiënten en personeel vertrekken om aan het oorlogsgeweld te ontsnappen. Vanuit het sanatorium trekt het hele gezelschap met de tram naar De Panne, waar Aline en Henriëtte voorlopig in een hotel ondergebracht worden. Daar krijgen ze de raad om naar hun plaats van herkomst terug te keren. Aline en Henriëtte trekken met hebben en houden naar Gent (ze doen het met de vrachtwagen van de familie Vandekerckhove, wat betekent dat ze mijn toekomstige vader dan al kent). Binnen de kortste keren wordt het gebouw van het sanatorium leeggeplunderd en na de oorlog blijft er slechts een ruïne over. Tegen het begin van de jaren vijftig is alles opgeruimd en worden de gronden verkaveld. 
Vlak voor de vlucht heeft Henriëtte een aantal persoonlijke bezittingen ten huize Bogaert achtergelaten. Na de oorlog fietst ze met een groep vriendinnen naar Bredene, waar ze enkele dagen bij de Bogaerts verblijft. De Gentse meiden zetten in Bredene de bloemetjes buiten, waarschijnlijk naar aanleiding van de plaatselijke kermis of tijdens het zomerseizoen, en Henriette gaat er dansen, in gezelschap van de autochtone meisjes. Het kinderrijke gezin Vandekerckhove woont in de Duinenstraat, waar vader Edmond en moeder Zoë een groentewinkel uitbaten. Een van Henriettes vriendinnen is Alice, zuster van Marcel, en waarschijnlijk hebben Marcel en Henriëtte elkaar op die dag beter leren kennen, misschien wel in alle betekenissen van het woord. Feit is dat ze uiteindelijk, op 11 september 1948, in Gent getrouwd is met de Bredenaar Marcel Vandekerckhove. Het is ‘van moeten’, nauwelijks vijf maanden later word ik geboren.

P.S. Dit stukje, in 2012 gepost, werd in 2020 volledig herwerkt. In 2021 presenteer ik het aan de FB-groep 'Bredene voor en van iedereen'.

Mijn eerste keer op youtube

Geen opmerkingen: