dinsdag 10 april 2012

Herinneringen aan de garre van Cornelis

De Hasseltstraat in Bredene, eertijds de Garre van Cornelis


Het huis van Cornelis bestaat niet meer, het werd afgebroken en vervangen door een meergezinswoning. De daarovergelegen garage van bakker Devisch is weg, daar is nu een kapperszaak. En de garre van Cornelis is nu Hasseltstraat, zijstraat van de Golfstraat. Weet u wat een garre is? Op het internet is het woord nauwelijks te vinden. Er bestaat, lees ik, een Brugse steeg die De Garre heet; een rechte, smalle doorsteek. Een steeg was ook die garre van Cornelis, hij liep dood op landbouwgrond. Smal was hij geenszins, pakweg tien meter breed. in de jaren vijftig zag dat er veel breder uit, zeker als het in het donker bekeken werd door een achtjarige. Een zwart gat was het, waaruit schrikbarende fantasieën naar je kwamen toewaaien.
Hoe anders was die garre overdag. Je kon achteraan bij buren binnenlopen. In de verte waren keuterboeren in de weer, mijn vader liet er zijn kippen lopen. Na de regen rook het gras daar zoals het alleen maar in je kindertijd kan ruiken, terwijl je ook nog eens de koekoek hoorde. Cornelis legde er bloemenperkjes aan, onze moeders hingen er de was op. Het was een speelterrein met grachten, omheiningen en ouderlijke raadgevingen die overwonnen moesten worden. Het rook er naar teer en hooi en in de verte ruisten de populieren. Marcel Van Paemel↗︎ (†) leerde er ons Kom van dat dak af te zingen. (Later werd hij deejee.) Vera David zat er in haar tent. (Ze trouwde met een ander.) Gilbert Huysmans↗︎ kreeg er een pin van de omheining in zijn bil gespietst. (Hij week later uit naar Limburg.)  Marie-José Smets↗︎ vroeg me er met haar pop te komen spelen. (Ook zij trouwde met een ander). Noël Denys↗︎ woelde er in de poldergrond (wat hij nu nog altijd doet). Norbert Olders↗︎ werd er naar huis geroepen door het fluitje van zijn moeder: etenstijd.
Waarna de nacht weer over de garre viel. En weer spanden lucht en grond er samen om alleen nog maar donkere leegte te zijn. Wee degene die nu nog de garre van Cornelis moest passeren. Voor hem openden zich tien lopende meter bedenksels van het kwalijkste soort, een haast onoverkomelijke afstand die desondanks overwonnen moest worden. 

[Deze post dateert van 2012. In 2021 redigeer ik hem opnieuw ten behoeve van de FB-groep Bredene Van & Voor Iedereen.]

Al de e-boeken van De Lachende Visch zijn gratis. Vraag ernaar via liefkemores@telenet.be (Vermeld een titel.)

Geen opmerkingen: